சம்பிரதாயத்தில் இருந்து சொந்த நம்பிக்கை வரை: என் புரட்டாசி பயணம்
கிராமத்தின் வழக்கம்
புரட்டாசி மாதம் (செப்டம்பர் - அக்டோபர்) என்பது பொதுவாக அசைவ உணவுகளைத் தவிர்ப்பது, தீவிரமாக மஹா விஷ்ணுவை வழிபடுவது, மற்றும் அவருடைய ஆலயங்களுக்குச் செல்வது போன்ற சம்பிரதாயங்களைக் குறிக்கும். என் கிராமச் சூழல் எனக்குக் கற்றுக்கொடுத்த நேரடியான பாடம் இதுதான்; சொல்லப்போனால், கோவிந்தராஜப் பெருமாள் கோவில் எங்கள் வீட்டுக்கு அருகில்தான் (பின்னால்) இருந்தது. இது ஒரு வலுவான குடும்ப வழக்கமாக இருந்ததால், எந்தக் கேள்வியுமின்றி நான் இத்தனை ஆண்டுகளாக அதைப் பின்பற்றினேன். எனினும், நாங்கள் முருகப்பெருமான் மீதும் முழுமையான நம்பிக்கை வைத்து வழிபடுவது போலவே, மஹா விஷ்ணுவையும் வழிபடுகிறோம்.
எதிர்பாராத உந்துதல்: கல்கி திரைப்படம்
சாதாரண வழக்கத்தில் இருந்த என் ஆர்வம், திடீரென ஒரு கோவிலில் அல்ல, ஒரு திரையரங்கின் நுழைவாயிலில் தொடங்கியது. நானும் என் நண்பர்களும் 'கல்கி' திரைப்படத்தின் முதல் பாகத்தைப் பார்க்கச் சென்றபோது இது நடந்தது. அந்த நண்பர்கள் குழுவில், மஹாபாரதக் கதையைப் பற்றித் துளியும் அறியாத ஒரே ஆள் நான்தான்—மஹாபாரதமே இந்தப் படத்தின் (அதாவது அடுத்த யுகத்தைப் பற்றிய கதையின்) அடிப்படை. சரியாகத் திரையரங்கின் முன், என் நண்பர்களில் ஒருவர் எனக்கு மஹாபாரதக் கதையின் சுருக்கமான கண்ணோட்டத்தை அளித்தார். அந்தச் சுருக்கமும், படம் முடிந்த பின் ஏற்பட்ட பாதிப்பும் என் மனதில் ஒரு தீப்பொறியைப் பற்றவைத்தது! அது, இந்தியாவில் தயாரிக்கப்பட்ட முழு மஹாபாரதத் தொடரையும் பார்க்கும்படி எனக்குத் தூண்டுதலாக இருந்தது.
என் புதிய தனிப்பட்ட தேடல்
இந்த வருடப் புரட்டாசி மாதம், என் நண்பரின் கதை தூண்டிய அந்த ஆர்வத்தோடு பிறந்தது. ஆனால், இந்த முறை என் மனதில் வேறு ஒரு கேள்வி எழுந்தது. மஹா விஷ்ணுவைப் பற்றியும், அவருடைய கடமைகள் பற்றியும் அடுத்த கட்ட புரிதலை எனக்காகவே தெரிந்துகொள்ள வேண்டும் என்று நான் விரும்பினேன். அடிப்படையில், இது ஆத்திகர்கள் vs நாத்திகர்கள் என்ற விவாதத்தைப் பற்றியது அல்ல. மேலும், இந்த மாதம் மட்டும் ஏன் விசேஷமானது என்பதைப் பற்றியும் நான் தேடவில்லை. இது முற்றிலும் என் சொந்த பக்தி ஆர்வத்தைப் பற்றியது. தொலைக்காட்சித் தொடர்கள், வேத வியாசர் எழுதிய உண்மையான மஹாபாரதக் கதையிலிருந்து சற்று விலகிச் செல்லக்கூடும் என்று எனக்குத் தெரியும். ஆனாலும், நான் முழுத் தொடரையும் பார்த்து, ஆழமான மற்றும் முழுமையான புரிதலை அடைந்தேன். அப்போது மஹாபாரதம் வலியுறுத்தும் ஒரு அடிப்படைக் கொள்கையை நான் உணர்ந்தேன்: எப்போதெல்லாம் அதர்மம் உச்சத்தை அடைகிறதோ, அப்போதெல்லாம் மஹா விஷ்ணு ஒரு அவதாரம் எடுத்து அந்த இருளை அழித்து, தர்மத்தை நிலைநாட்டுகிறார். இந்த தெய்வீக முறை ஒவ்வொரு யுகத்திலும் திரும்பத் திரும்ப நிகழ்ந்திருக்கிறது.
சென்னையில் என் தினசரிப் பழக்கம்
மஹா விஷ்ணுவின் மீதான புதிய நம்பிக்கையுடனும், அவருடைய அருள் மீதான வளர்ந்து வரும் அன்புடனும் என் புரட்டாசி மாதப் பயணம் அதிகாரப்பூர்வமாகத் தொடங்கியது. கிராமத்தை விட்டு நான் இப்போது சென்னையில் வசிப்பதால், என் வழக்கமான நடைமுறையில் சற்று மாற்றங்கள் செய்ய வேண்டியிருந்தது. விரதத்தின் அடிப்படைக் கட்டமைப்பு அப்படியே இருந்தாலும், தினசரிப் பயிற்சி என் நகர வாழ்க்கைக்கு ஏற்ப மாறியது. என் நாட்கள் அதிகாலையில் எழுந்திருப்பதில் தொடங்கியது. கோவிலுக்குச் செல்லும் பாரம்பரிய வழக்கங்களுக்குப் பதிலாக, நான் எனக்கென்று தனிப்பட்ட வழிபாட்டு இடத்தை உருவாக்கினேன். அதில், பகவத் கீதையின் ஸ்லோகங்களை (எந்தப் பதிப்பில் கிடைத்தாலும்) கேட்பது மற்றும் என் விருப்பமான கர்நாடக சங்கீதப் பாடகி சூர்யாகாயத்ரியின் விஷ்ணு தொடர்பான பாடல்களுக்கு நேரம் ஒதுக்குவது ஆகியவை அடங்கும்.
எல்லாவற்றிலும், சனிக்கிழமைகளில் மேற்கு மாம்பலத்தில் உள்ள கோதண்ட ராமர் கோவிலுக்குச் செல்வது எனக்கு ஒரு ஆன்மீகச் சிறப்பம்சமாக இருந்தது. அது எப்போதும் ஒரு அற்புதமான, அமைதியான அனுபவம்தான்! கற்பனை செய்து பாருங்கள்: அரச மரத்தடியில் அமர்ந்து, குளிர்ந்த காற்றை உணர்ந்து, என் விருப்பமான பாடகி சூர்யாகாயத்ரி, புகழ்பெற்ற எம்.எஸ். சுப்புலட்சுமி பாடிய 'பஜ கோவிந்தம்' பாடலின் அழகிய கலவையைக் கேட்பது! அந்த அமைதியான கலவை—புனிதமான இடம், மென்மையான காற்று மற்றும் அந்த தெய்வீகக் குரல்கள்—உண்மையிலேயே இணையற்றதாக உணர்ந்தேன். அதுதான் என் வழக்கம், நகரத்தில் இந்தப் புனித மாதத்தை நான் உணர்ந்த என்னுடைய தனிப்பட்ட முறை.
கீதையில் உள்ள இரண்டு முக்கியப் பாடங்கள்
பகவத் கீதையின் பதிவுகளிலும், பாடங்களிலும் நான் ஆழ்ந்தபோது, இரண்டு ஸ்லோகங்கள் என் உறுதிப்பாட்டிற்குத் தத்துவ அடிப்படையை உடனடியாக வழங்கின. இவை வெறும் வரிகள் அல்ல; இவை என் வாழ்க்கைக்கும் என் நம்பிக்கைக்கும் கிடைத்த விளக்கங்கள்:
யதா யதா ஹி தர்மஸ்ய (காக்கும் கடவுளின் வாக்குறுதி): இந்த ஸ்லோகம் என் அடிப்படை நம்பிக்கையை உறுதி செய்தது. இதை எளிமையாகச் சொல்ல வேண்டுமானால், எப்போதெல்லாம் நல்லறம் குறைகிறதோ, தீமை உயர்கிறதோ, அப்போதெல்லாம் விஷ்ணு ஒரு வடிவத்தை எடுத்துத் தோன்றி, நிலைமையைச் சரிசெய்வதாக வாக்களிக்கிறார். இந்த உணர்தல், ஒழுங்கைப் பராமரிக்கும் ஒரு நித்திய பாதுகாவலர் இருக்கிறார் என்ற என் நம்பிக்கையை பலப்படுத்தியது.
கர்மன்யவாதிகரஸ்தே (செயலின் பாடம்): இந்த இரண்டாவது ஸ்லோகம் எனக்கு ஒழுக்கம் மற்றும் மன அமைதிக்கான பாடமாக இருந்தது. இது ஒரு முக்கியமான விஷயத்தைக் கற்பிக்கிறது: வேலை செய்வதில் மட்டுமே முழு கவனம் செலுத்துங்கள், அதன் விளைவுகளைப் பற்றி கவலைப்பட வேண்டாம். பலனை எதிர்பார்த்துப் பைத்தியம் பிடிப்பதற்குப் பதிலாக, பக்தியின் செயலில் இருந்தே நான் திருப்தியைக் கண்டுகொள்ளக் கற்றுக்கொண்டேன்.
பக்திக்குள்ளேயே ஒரு இணக்கம்
இந்த மாதத்தில் என் பக்தி, இசையால் உண்மையாகவே உந்தப்பட்டது. சூர்யாகாயத்ரியின் கர்நாடகப் பாடல்கள் நிறைந்த என் ப்ளேலிஸ்ட், என் தினசரி கோவிலாக மாறியது. மஹா விஷ்ணுவைப் போற்றும் 'பஜ கோவிந்தம்', 'ரங்கபுர விஹாரா' போன்ற பாடல்களை நான் தொடர்ந்து கேட்டு வந்தேன்.
ஆனால், 'சந்திர சூடா' என்ற பாடல் எனக்கு ஒரு சிறப்பான இடத்தைப் பிடித்திருந்தது. இது முதன்மையாகச் சிவபெருமானைப் போற்றுவதால், ஆச்சரியமாகத் தோன்றலாம். இருப்பினும், இந்தக் beautiful பாடல் கடவுளர்களுக்கு இடையேயான இணக்கத்திற்கு ஒரு சான்றாகும்! இது, சிவபெருமானே மஹா விஷ்ணுவின் ஒரு சிறந்த பக்தர் என்பதை வெளிப்படுத்துகிறது. இது எனக்கு மிகவும் ஊக்கமளிப்பதாக இருந்தது: பயங்கரமான சிவபெருமானே விஷ்ணுவுக்குப் பணிந்து, அவருடைய நாமத்தை இடைவிடாமல் உச்சரிக்கிறார். உண்மையான பக்தி எந்த ஒரு குறிப்பிட்ட தெய்வத்தையும் கடந்தது, அது தெய்வீக ஒழுங்கின் மீதான அன்பு மற்றும் மரியாதையைப் பற்றியது என்பதை இது எனக்குக் காட்டியது. இந்த உணர்தல் என் புரட்டாசிப் பயணத்திற்கு மேலும் ஒரு அடுக்கான அமைதியைச் சேர்த்தது.
இந்த மாதம், எனக்கு ஒரு கடமையாக இருக்கவில்லை, மாறாக தர்மத்தைத் தேடிய ஒரு மகிழ்ச்சியான, சுய உந்துதல் கொண்ட தேடலாக இருந்தது.
